ആരാണ് നീ 

ഈ രാത്രിയുടെ യാമങ്ങളിലെവിടേയും

എന്തിനോവേണ്ടി ആർത്തുല്ലസിക്കുന്ന മൗനം…

ആരോടാണ്‌ നീ 

ഇത്ര നിർബന്ധബുദ്ധിയോടെ മത്സരിക്കുന്നത്‌?

അരുത്‌,എന്നോടാണെങ്കിൽ വേണ്ട

നീയെനിക്കൊരിക്കലും മത്സരമല്ല;വാശിയുമല്ല

 എന്റെ വിധിയാണ് 

ജീവിതം കൊണ്ട്‌ ഞാനെഴുതിയ

 എന്റെമാത്രം പ്രത്യയശാസ്ത്രം

 എങ്ങുമൊടുങ്ങാത്ത എന്റെ നഷ്ടസ്വപ്നങ്ങളുടെ

കണക്കപ്പിള്ളയായ്‌ എന്തിനാണ്‌

വേദനകൾ മാത്രം തിന്നു കഴിയുന്ന

ഈ ശരശയ്യയിലും എന്നെ പിന്തുടരുന്നത്‌ ?

വിജയാഹ്ലാദത്തിന്റെ സുവർണരഥത്തിൽനിന്നും

 പരാജയത്തിന്റെ അന്ധകാരബീഭത്സങ്ങളിലേക്ക്‌

 ആസന്നമായ യാത്രാമൊഴിയോതുമ്പോഴും ഞാനറിയുന്നു

നീയല്ലാതെ ആരുമെന്നെ പിന്തുടരുന്നില്ല.

പ്രണയമെന്ന എന്റെ ഭാര്യയും

സൗഹൃദമെന്ന കാമുകിയും

 ഈറനണിയിച്ച്‌ യാത്രയാകുമ്പോഴും

നീ മാത്രം എനിക്ക്‌ കൂട്ടാവുന്നു

ഈ രാത്രിയുടെ ഏകാന്തതകളിൽ

തണുത്തുറഞ്ഞ ഈ സായന്തനങ്ങളിൽ

 എനിക്ക്‌ ചൂടേകുന്ന നിന്നെ

ഞാനെന്തു വിളിക്കണം…..?

അനിവാര്യമായ വിധിയേ നിന്നെ 

ഞാനും മരണം എന്ന്  വിളിക്കട്ടെ?